Człowiek o 24 twarzach - Daniel Keyes

      O przypadku Billy`ego Milligana w Stanach Zjednoczonych było na prawdę głośno. Gazety dosłownie żywiły się jego upadkami, a zwłaszcza zadowolone były, gdy sprawy sądowe nie miały końca. Wiele osób ze środowiska mężczycny było podzielonych - jedni uważali, że udaje, a drudzy, że na prawdę choruje na nisamowicie rzadką i nadzwyczajną chorobę. 

     Rozszczepienie osobowości to coś osobliwego: mamy człowieka, który mówi o sobie, że jest kiloma osobami na raz. Mieszkają oni w jego ciele i czasem wychodzą na świat. Są to momenty przystosowane do osobowości, która odpowiada za przyjmowanie bólu lub w chwilach niebezpiecznych za bronienie ciała. Brzmi jak gotowy scenariusz filmu? Jak świetny pomysł na książkę? Błąd. To prawdziwa historia. A moje życie skończyło się wraz ze skończeniem jej. 

     Jak już udało mi się dojść do tego, że jest to biografia to brawa dla mnie należą się w stu procentach. Historia Milligana wchołonęła mnie tak bardzo, że granica pomiędzy fikcja, a prawdą zatarła się w tak znacznym stopniu, że to prawie nie pojęte. 

     Billy wcale nie miał łatwego życia - najpierw zmarł jego ojciec, a gdy jego matka ponownie wyszła za mąż wcale nie było lepiej. Pan Milligan znęcał się psychicznie i seksualnie na swoim przybranym synu. Książka wbrew pozorom nie zaczyna się wcale jak typowa biografia - Daniel Keyes (autor) zapoznaje nas najpierw dlaczego o Billym stało się tak głośno. Został on oskarżony o gwałty na trzech kobietach, a także o liczne rabunki i sprzedarz narkotyków. Macie racje, dziwny facet i na pewno niebezpieczny.

– Pański klient znowu próbował odebrać sobie życie.
– O Boże! Co sobie zrobił?
– Nie uwierzy pan, ale będzie oskarżony o zniszczenie mienia hrabstwa. Rozbił kibel w swojej celi i pochlastał sobie przeguby ostrym kawałkiem porcelany.
– O, do diabła!
– Powiem panu coś jeszcze, panie mecenasie. Ten pana klient to na prawdę dziwny facet. Rozwalił kibel gołą pięścią. 

      Jak już wspomniałam cierpiał on na rozszczepienie osobowości ( będę pisać fachowo jako osobowość wieloraka ) to znaczy, że w jego wnętrzu żyły dwadzieściacztery różne osobowości, które miały swój specyficzny charakter, akcent nie do podrobienia i role przydzielone, by bronić ciała Billy`ego. Niekiedy następował czas pomieszania, gdy osobowości przejmowały ciało i nie mogły skontaktować się w żaden sposób z innymi „mieszkańcami"; potem nagle znikał, a na jego miejsce wskakiwał następny. 

    Bardzo spodobało mi się prowadzenie tej historii - najpierw coś, co zdarzyło się ostatnio, a potem przechodzimy płynnie do nastepnej części, czyli życia od początku. Jak umrał jego ojciec, jak od dziecka coś dziwnego się z nim działo i jak powoli odkrywał, że nie jest „jedyny". Do tego często spotykamy się z fragmentami reportarzy z gazet na jego temat oraz listów Milligana do rodziny i lekarzy. 

    Trudno było mi uwierzyć jak wiele przeżył ten mężczyzna - mimo, iż faktycznie popełnił przez swoją chorobę wiele błędów i znaczych wykroczeń poza prawo to jednak niesamwicie było mi go żal. Danny, który został pogrzebany żywcem i boi się nawet własnego cienia; Ragen - bezlitosny strażnik ciała oraz kobiet i dzieci; Arthur - niesamowicie mądry anglik, który poniekąd jest szefem. Jednak to tylko trzy z dwudzestuczterech tytułowych osobowości. 

– To nie są „osobowości", panie doktorze. To są osoby.
– Dlaczego czynisz takie rozróżnienie?
– Bo kiedy nazywa ich pan osobowościami, to jest tak, jak gdyby pan nie wierzył, że są prawdziwi.

   Przyznajcie się szczerze, że ta okładka jednak jest świetna. Najbardziej podoba mi się w niej niedoskonałość tej twarzy - nie wyskubane brwi oraz kilka odstających włosów z wąsów sprawia, że jest to twarz człowieka, a nie manekina. Te zmęczone, zaczerwnienione oczy pełne koloru, choć widziały tak wiele * włącza się instyknt ładnego pisania*. Przyznam się szczerze, że nie obchodzi mnie, że był gwałcicielem i przestępcą - przytuliłabym go. Dzięki temu jak opisane jest jego życie przeżywałam obok niego wzloty i upadki; byłam przy nim na sali sądowej i dosłownie poprzez litery trzymałam go wtedy rękę. 

      Dodam także, że dzięki uprzejmości wydanictwa wiemy, iż powstaje właśnie ekranizacja tejże książki. A Billy`ego zagra nie kto inny jak  w ł a ś n i e  t e n  Leonardo DiCaprio. I szczerze życzę mu złamania nogi. Jest to  t a k  t r u d n a  rola, że to nie do pojęcia. Złam dwie nogi. Jeśli schrzanisz ten film to będę Cię tak hejtować, że Ty sobie tego nie wyobrażasz... ( i aż dziw bierze, że on sam wpadł na pomysł powstania filmu... )

Rozejrzał się wokół, jak ktoś obudzony z głębokiego snu, i położył sobie dłoń na prawym policzku, jakby sprawdzając, czy jest realny. A potem rozparł sie arogancko na krzesle i spojrzał wściekle na oboje adwokatów. Gary odetchnął głęoboko. Wszystko to zrobiło na nim wrażenie.
– Czy ty jesteś Tommy? – zapytał.
– A kto chce wiedzieć?
– Jestem twoim prawnikiem.
– Nie moim.

      Co mam jeszcze do dodania?

     Wróćcie do pierwszego akapitu. I ostatniego zdania. Odpowiedź brzmi: William Stanley Milligan zmarł w grudniu 2014 roku ( w tym samym co Daniel Keyes ) w domu opieki w Columbus. W wieku 59 lat. Więcej na jego temat znajdziecie tutaj: Leonardo DiCaprio jako Billy Milligan.

    Jako podsumowanie powiem tylko, że się po prostu załamałam. Dosłownie - mam kaca książkowego o długości kilometra. Pomórzcie mi ładnym komentarzem, proszę. Tę książkę po prostu trzeba przeczytać.

Tytuł: Człowiek o 24 twarzach

Tytuł oryginału: The Minds of Billy Milligan

Autor: Daniel Keyes

Tłumaczenie: Anna Bartkowicz

Wydawnictwo: Wielka Litera

Liczba stron: 558

Ocena: 9/10

Za książkę serdecznie dziękuję wydawnictwu Wielka Litera.

Instagram | Facebook | Ask | BOOK TOUR | Lubimy Czytać | Wojna o słowa

Snapchat: Drakonka