Beta. Nowe pokolenie - Rachel Cohn

          Wyobraźmy sobie tym razem świat, gdzie naszymi druhami są roboty. Wyręczają w pracach, które w naszym wykonaniu wypadają odrobinę słabo - czasem gotowanie, sprzątanie i inne takie. Witamy w nowej rzeczywistości! A teraz uwaga, bo to jednak nie fajnie tak się wyręczać. Klonami innych.

          Pewna dziewczyna odkrywa, że mimo iż przeżyła katastrofę na morzu ma swojego klona. A ten klon ukrywa w sobie serce rebeli. 

         Nowe pokolenie jako książka nieodłącznie towarzyszyła mojemu skojarzeniu z Życiem Pi. Nie mam zielonego pojęcia dlaczego, jednak przeczuwam, że spowodowane może to być ich bliską siebie premierą lub wątkiem wyspy. 

        Naszą postacią, która oprowadza nas po archipelagu wysp słynących z klonów jest Zhara. Nie wnikajmy w to, że jej imię na początku wymawiałam całkiem inaczej. Zhara wraz ze znajomymi wybrała się ukradzionym statkiem na morską wyprawę, gdzie o mały włos, a doszłoby do jej śmierci. Jednak odratowano ją i od tamtej pory wraz z klonami, które określono jako defekty ukrywa się na wyspie planując rebelię. 

Gdy raz się umarło i nie poszło do nieba, każdy oddech ma wielką wartość.

        Wbrew wszytskim pozorom jakie może nasuwać ten opis, nie jest to krwawa masakra. Głównym wątkiem jest tak zwana telenowela. Dziewczyna miała chłopaka, ten ją rzucił, choć miał być jej wierny i zakochał się w klonie, a ta loszka znalazła sobie pocieszenie u klona, ale go nie kochała, i ten klon dziewczyna do której poszedł ten chłopak kocha innego klona i ten chłopak zostaje sam i chce wrócić do byłej, ale ona nagle kocha tego klona... Możecie się pogubić. Największym moim zaskoczeniem jest, że to wszytsko rozumiem, a romans, który odgrywał się na kartach powieści sprawiał, że ciekawa byłam jego zakończenia. Szczerze kibicowałam Aidan`owi w jego „odkrywaniu uczuć", co do łatwych nie należało. Tak, to dziwne, że wkręciłam się w romans. To jest jakimś wybrykiem natury! Ja i książka romantyczna?! Jak widać możliwe...

          Zhara jako nasze oczy i uszy spisała sie dobrze. Nie była zbyt natręna czy irytująca, a czasem nawet symapatyczna. Czasem. Elizja również, mimo swych wad nie była aż tak uciążliwa. 

         Narracja podzieona jest na Zharę oraz jej klona Elizję. Elizja świat postrzega bardziej zrobotyzowanie, co oczywiście świetnie oddaje jej naturę, a Zhara jako zwykłego człowieka uwięzionego pośród „sztucznych uczuć". 

         Podczas czytania Nowego pokolenia miałam wrażenie jakby autorka ledwo przekroczyła próg dorosłości ( jak Zhara ), a okazało się, że minęła jej magiczna liczba cztery. Plus do tego osiem. Za żadne świętości nie domyśliłabym się, że pisała to czterdziestoośmiolatka! 

       Wyznam, że nigdy nie czytałam serii od środka. Dobra, kogo ja tu okamuję! Zdarzyło mi się i była to akurat książka, która rozpoczęła moja przygodę z czytaniem. Ulysses Moore Pierdomenio Baccalario. Część siódma. Nie ważne. Grunt w tym, że nawet jeśli nie wiemy co działo się w części piewszej, nie pogubimy się zbytnio.  

        Jeśli chodzi o rebelię, która miała odbywać się na kartach Nowego pokolenia... była i też nie. Coś tam się działo, kogoś tam pozabijali i trochę pokiereszowali, jednak wybuchów żadnych nie było, tak samo oporu, czy czegoś typowego dla dystopii. A szkoda. 

Otaczaj się przyjaciółmi, wrogów dopuszczaj jeszcze bliżej. 

         Jednak jeśli chodzi o moje ogólne wrażenia po przeczytaniu Nowego pokolenia rzeknę, że jest to książka skutecznie wciągająca przez sprawy serowe bohaterów, którzy tworzą tak wielki labirynt ze swych uczuć, że jest to aż tak głupie, że aż fajne. 

Beta | Beta. Nowe pokolenie

Tytuł: Beta. Nowe pokolenie.
Tytuł oryginału: Emergent
Autor: Rachel Cohn
Tłumaczenie: Berenika Janczarska
Wydawnictwo: Czarna Owca
Liczba stron: 259
Ocena: 7/10

Za pierwszy romans, który na prawdę mnie wciągnął 

serdecznie dziękuję wydawncitwu Czarna Owca!

Instagram [B] | Instagram [P] | Facebook | Twitter | Drakonka

Snapchat: Drakonka