[ hasztagjestęklasykię ] Sienkiewicz - starcie ostateczne.

          Cześć!

         Wszyscy znają Sienkiewicza - no przyznajmy się do tego dzieci! Jednakże większość z nas od tej złej strony. Znacie mnie - z racji tego, że jestem dziewczyną ( taka niespodzianka! ) to czasem objawiają mi się stereotypowe humory. Ostatnio zdarzyło mi się dostać jakiegoś dziwnego uwielbienia do klasyki literatury. Sienkiewicz, Szekspir, Mickiewicz, Dostojewski, Austen... Nie ważne - chodzi  natomiast o to, że będę ich z Wami konfrontować tak długo jak będzie trwać mój kaprys.

          Dzisiaj porozmawiamy o autorze jakich mało.

Henryk Adam Aleksander Pius Sienkiewicz

5 maja 1846 - 15 listopada 1916 

          Po co mam Wam podawać jego daty urodzenia i śmierci [ podałam żeby ładnie wyglądały, no dobra, taki profesjonalizm się kłania ], a także miejsca, w których był. To Wam się w przyszłości przecież nie przyda, phi! Znacie tego pana poprzez Krzyżaków - jedno z jego największych dzieł, które poprzez stanie się lekturą w gimnazjum ( teraz w klasie pierwszej gimnazjum, co jest głupotą ) zyskało miano czystego zła zamienionego w papier.

         Niszczę wszelkie uprzedzenia - nie przeczytałam Krzyżaków. J e s z c z e. Jednak przy pierwszej konfrontacji poddałam się po 50 stronie. Mimo tego, gdy sięgnęłam po inną jego książkę pt. Latarnik po prostu...zaczęłam go doceniać. Stereotyp - Sienkiwicz wcale nie mówił językiem pisanym w Krzyżakach! Te wszytskie archaizmy i inaczej tworzone zdania są wyrwane z kontekstu, ponieważ nie żył wcale tak dawno!

Pan Henryk był niesamowicie uzdolnionym i – co najważniejsze – zawziętym pisarzem. Specjalnie dla swojej powieści przeprowadził się do Zakopanego, by wtopić się w tamtejsze zakamrki i poznać świat, którego nie dane mu było zobaczyć. Dzięki codzinnej styczności z gwarą podhalańską był w stanie stworzyć swoje dzieło. Przetrzepując także zapomaniane dokumentu polskie/niemieckie na temat bitwy pod Grunwaldem znalazł coś ciekawego, a mianowicie fakt, że polacy wygrali najsławniejszą z bitew...przypadkiem! A przynajmniej tak opowiadała to moja polonistka. Wierzyć jej, czy nie wierzyć... O apelu na który musiałam iść poinformowała mnie dopiero dwie godziny po jego zakończeniu. Du du du duuum. 

         I tutaj szok – ekranizacja Krzyżaków w dniu premiery ( oczywiście w Polsce ) miał ponad 32 miliony (!) widzów.

          Innym szokiem mogą być śmieszne aż błędy ekranizacji. Na przykład adidasy jednego z polaków polski średniowiecznej, czy coś takiego jak widoczne w pewnej scenie linie telekomonikacyjne. Do tego smuga po samolocie. Jednak są one do wybaczenia. Filmy w tamtych czasach były, że tak powiem, w powijakach porównując je do dzisiejszych ekranizaji książek i nie tylko.
         Tak więc to koniec tego posta, który niniejszym otwiera nowy cykl na blogu pod jakże piękną nazwą #jestęklasykię. Mam nadzieję, że ten hasztag będzie wzbogacany nie tylko przeze mnie, ale i Was! Można go będzie zobaczyć w szczególności na moim Instagramie, do którego link macie poniżej. Już za miesiąc [ może ] zobaczycie kolejny post! A będą one publikowane 17-ego dnia wybranego miesiąca, także wypatrujcie. Miłych ferii, dla tych, którzy je mają [ czytaj; ja ]!

Instagram [B] | Instagram [P] | Facebook | Twitter | Drakonka 

Snapchat: Drakonka